ភាពជឿនលឿននាពេលបច្ចុប្បន្ននេះជាមួយនឹងកែវយឺតអវកាស James Webb ឬ JWST នាំយើងខិតទៅជិតការឆ្លើយសំណួរនេះ។ កែវយឺតអវកាស JWST ដែលបានចាប់ផ្តើមនៅខែធ្នូ ឆ្នាំ2021 ជាមួយនឹងកញ្ចក់ទំហំ 21.3 ហ្វីតដ៏ធំសម្បើមរបស់វា បានចាប់ផ្តើមចាប់យករូបភាពដែលបង្ហាញពីសមាសធាតុគីមីនៃភពខាងក្រៅដែលនៅឆ្ងាយៗ និងបំភ្លឺអំពីកំណកំណើតរបស់សកលលោក។ វិធីសាស្រ្តបែបវិទ្យាសាស្ត្រទាមទារឱ្យមានភស្តុតាងមិនធម្មតាដើម្បីគាំទ្រអំណះអំណាងដ៏អស្ចារ្យនេះ ហើយប្រើប្រាស់គណិតវិទ្យា និងបច្ចេកវិទ្យាដើម្បីពិនិត្យមើលចក្រវាលឱ្យកាន់តែច្បាស់។
ដូចដែលយានអវកាស Galileo ធ្លាប់បានធ្វើការវិភាគអំពីផែនដី ដើម្បីយល់ពីសញ្ញានៃជីវិតពីលើលំហ ពេលនេះ កែវយឺតអវកាស JWST ក៏កំពុងធ្វើដូចគ្នាសម្រាប់ភពផ្សេងទៀតដែរ។ ភាពធំទូលាយនៃលំហ ជាមួយផ្កាយរាប់មិនអស់និងពិភពលោកដ៏មានសក្ដានុពលជាច្រើនទៀត គឺអស្ចារ្យផង និងអាថ៌កំបាំងផង។ Eta Carinae Nebula ដែលជាបណ្ដុំឧស្ម័នដែលថតបានដោយកែវយឺតអវកាស JWST មើលទៅដូចជាផ្ទាំងគំនូរចក្រវាលដែលត្រូវបានលាបពណ៍ដោយសកលលោកខ្លួនឯង។ ក៏ប៉ុន្តែ ទោះបីជាមានភាគរយខ្ពស់នៃជីវិតក្រៅភពក៏ដោយ ក៏យើងមិនបានរកឃើញភស្តុតាងណាមួយនៃអរិយធម៌ជឿនលឿនដែរ។ ចម្ងល់ដ៏លំបាកនេះ ត្រូវបានគេស្គាល់ថាជា Fermi Paradox, ចោទសួរថា ហេតុអ្វីបានជាយើងរកមិនឃើញសញ្ញាណាមួយនៃជីវិតឆ្លាតវៃផ្សេងទៀត ក្នុងពេលដែលវាមានភាគរយខ្ពស់ដែលអាចនឹងមានជីវិតរស់នៅទីនោះ? តើមានតែមនុស្សលោកយើងទេ ឬមានឧបសគ្គណាមួយដែលរារាំងអារ្យធម៌ផ្សេងមិនឲ្យឈានទៅដល់?
ទ្រឹស្ដីមួយដែលពន្យល់ពីភាពស្ងៀមស្ងាត់គឺ Great Filter ដែលលើកឡើងថា អរិយធម៌ជាច្រើនអាចបំផ្លាញខ្លួនឯង មុនពេលដែលពួកគេអាចទាក់ទងគ្នា។ លទ្ធភាពដ៏អាក្រក់នេះ ត្រូវបានរារាំងដោយ យានអវកាស Voyager ដែលជាក្ដីសង្ឃឹមរបស់យើងក្នុងឆ្នាំ1977។ យាន Voyager នីមួយៗមានម៉ាស៊ីនថតពណ៍មាស ដែលរក្សាទុករូបភាព សំឡេង និងការស្វាគមន៍ពីផែនដី។ ម៉ាស៊ីនថតទាំងនេះ រចនាឡើងដោយ Carl Sagan និងក្រុមរបស់គាត់ ដើម្បីប្រាប់ពីដំណើររឿងនៃភពផែនដីរបស់យើង ទៅកាន់អ្នកណាម្នាក់ ដែលរកឃើញម៉ាស៊ីនថតទាំងនេះ រហូតដល់រាប់លានឆ្នាំក្រោយ។